Da er Ironinytt tilbake igjen fra Støre Studio med programmet Strømprisen minutt for minutt, og nå er det Steintung Ropeskvatten som skal intervjues av Cedric Solfang. 

Solfang: – Velkommen, Steintung Ropeskvatten. Takk for at du kom! Hvis du ikke hadde dukket opp, hadde jeg måttet plassere en melkekartong i sofaen i stedet og intervjuet den! Hvordan er formen?

Ropeskvatten: – Jo takk, fin! Eg har akkurat kommet meg til hektene etter den intense valkampen i fjor. 

Solfang: – Ja, der var du aktiv! Jeg var innom Facebook-sida di og så at du la ut hele 35 innlegg fra 1. august til valgdagen!

Ropeskvatten: – Ja, eg måtte guffe skikkeleg på. Venstre låg jo som vanleg og vaka rundt sperregrensa. Eg skjøner det ikkje, vi som har den beste politikken av alle!

Solfang: – Hm, akkurat. Dere politikere er iallfall veldig aktive rundt hvert valg.

 Ropeskvatten: – Ja, då er me høgt og lågt og frir til veljarane. Vi ifører oss kostymer og er med på nærast kva som helst.

Solfang: – Ja, jeg så du var med i et løp i Knarvik. Du var også i sving på en skiferfabrikk og ellers rundt omkring.

Ropeskvatten: – Ja  kva gjer me ikkje då for å få røystene til folket? Me utviser ein rørande omsut for dei og kjem i tillegg med valløfter som vi veit vi ikkje kan innfri. Straks vi har fått røystene kan vi jo trekke oss att til borgen vår - eg meiner Stortinget - og gjere nett som vi vil. Og folket let seg lure gong på gong. Det er like enkelt som å rappe sukkertøy frå ein unge.

Solfang: – Ja, merkelig, det der. Folk går på limpinnen. De har vel tillit til dere, da?

Ropeskvatten: – Ja, merkeleg nok. Vi sviktar gong på gong, men likevel klarer vi å lure dei.

 Solfang: – Vi får se hvordan det går i kommende valg. Det ser ut for at velgermassene er i bevegelse, iallfall.

Ropeskvatten: – Ja, vekk frå Ap og SP, hehe.

Solfang: – Det er kanskje ikke så rart. Men du - Venstre er jo blitt beskyldt for å ha endret seg til det ugjenkjennelige?

Ropeskvatten: – Alle partia har jo endra seg. Ikkje minst Ap, som har vorte nesten like blått som Høgre. Det er jo godt nytt for oss på borgarleg side, som har fått enno eit parti som sikrar EU-vennlege avgjersler, hehe.

Solfang: – Ja, for Odd Einar Dørum var jo mot EU og er også med i organisasjonen Nei til EU, mens du fremsnakker unionen ved enhver anledning.

Ropeskvatten: – Det stemmer. Eg tror Noreg er best tent med å verte medlem av EU.

Solfang: – Selv om du ser hva som skjer med strømprisen? Nå kommer konkursene på rekke og rad og vi har fått en stagflasjon i hele Europa.

Ropeskvatten: – Tja, ein får tåle steiken den som er med på leiken. Og så må vi vere solidariske.

Solfang: – Ja, hva ER egentlig det å vere solidarisk? Er det å tømme vannmagasinene og bidra med det lille vi har av vannkraft, eller er det å øke gassproduksjonen og evt. senke prisen på gass?

Ropeskvatten: – Det er å vise at vi står last og brast med EU, uansett kva slags konsekvensar det får. Om så heile landet går konkurs.

Solfang: – Akkurat. Der er du jo på linje med din partifelle Elgistuen.

Ropeskvatten: – Ein fornuftig kar, Elgistuen.

Solfang: – Men tror du folket er enig?

Ropeskvatten: – Eg skjøna ikkje spørsmålet.

Solfang: – Tror du folket vil stå last og brast med EU, uansett?

Ropeskvatten: – Vi har da aldri brydd oss om det.

Solfang: – Nettopp, nei. For det er jo et flertall i Norge mot EU?

Ropeskvatten: – Ja, men ikkje på Stortinget. Det er jo vi som veit best. Og heldigvis er det no ei rørsle i folket når det gjeld EU-spørsmålet.

Solfang: – Ja, det er riktig. Kan det komme av at folk er usikre på fremtiden i disse krisetider og synes det er skummelt å stå utenfor?

Ropeskvatten: – Absolutt. Kriser har ein tendens til å gjere slik med folk. Men so er jo det artige at hadde me stått aleine, so hadde me klart oss mykje betre enn det vi gjer no. Er det ikkje ironisk?

Solfang: – Absolutt! IroniNytt som er til stede vil nok skrive under på det.

Ropeskvatten: – Eg trur IroniNytt skal få mykje å skrive om framover. Eg gler meg berre til valet i 2025. Då skal eg igjen verte minister.

Solfang: – Du er sikker på det, altså?

Ropeskvatten: – Å ja. Denne gongen skal eg starte valkampen lenge før. Eg er sikker på at eg klarer å doble antal veljarar, berre eg startar tidlegare. Det er enkel matematikk! Og så har eg fått interiørtips av Erna, som har vore på kurs i interiødesign. Eg går for ein macho stil som passar med personlegheita mi. Litt røff kunst, stål, glas og skinnmøblar. Stilig, classy og tidlaus, nett som eg. Eg har allereie tinga designmøblar frå Junaiten. Dei kjem med seglbåt for å spare klimaet for CO2-utslepp.

Solfang: – Ser man det! Du savner ministerposten, altså?

Ropeskvatten: – So lenge ein ikkje bryr seg om kva folk seier, og det gjer ikkje eg, so gjeng det fint. Og so får eg vere med på so mykje kjekt, som til dømes å vitje nasjonalparkar i Noreg og setje ut havørn frå Trøndelag i Irland. Og ikkje minst får eg vere med på særs viktige avgjerder som å forby eingongsbestikk og plastsugerør.

Solfang: – Ja, det var jo en høydare. Det er jo viktig å bevare villmarka i Norge. Du ser ikke på vindkraft som en trussel der?

Ropeskvatten: – Ein kan ikkje få alt. Noko må ein berre godta, særleg om EU står bak. Då må ein godta alt. Som RePowerEU. Då vert det ein mengde nye vindkraftverk både på land og til havs. Du veit - når EU seier det, må me berre gjennomføre det. Det er slik det er.

Solfang: – Og du føler ikke at du kommer i en skvis her?

Ropeskvatten: – Det lever eg godt med. EU først, klimaet og miljøet etterpå.

Solfang: – Javel, ja. Havørner fra Trøndelag som er eksportert til Irland er kanskje enda et eksempel på å komme i en skvis, all den tid vindkraftverk i Norge kvester og dreper havørn og for den saks skyld andre fugler, også?

Ropeskvatten: – Eg berga no dei havørnane då, iallfall.

Solfang: – Kudos til deg for det. Hvor mange plastsugerør går det i en vindturbinvinge, tror du?

Ropeskvatten: – Nei, det vert so mange nullar bak, at det reknestykket gjev eg opp.

Solfang: – Det blir en del, ja, jeg ser den. Men kanskje du synes det er å rope ulv, ulv?

Ropeskvatten: – Noah tykkjer no iallfall det.

Solfang: – Nå vet jeg at du sitter og tripper, for du skal på kino og se filmen om Elvis.

Ropeskvatten: – Det stemmer. Eg skal sjunge av høg hals, for eg er ein like god songar som Elvis. Hadde eg ikkje vorte politikar, hadde eg slått meg opp som Elvis-imitator.

Han stryker seg over håret: – Sant eg lignar?

Solfang: – Spitting image! Kos deg på kino!'

Ropeskvatten (synger): – I'm all shook up, ahaha, aha, oh yeah!'

Solfang: – Da sier vi Aloha fra Støre studio og setter over til Gammelt nytt!

Ironinytt kommer tilbake med mer.