I alle offentlige avgifter på omfattande infrastruktur som til dømes vatn og avløp, er 40 års generasjonsprinsipp eit lovmessig grunnlag. Ang. bompengar bryt ein dette ved 15 års innkrevjing, der innbyggjarane blir knallhardt urettvis ramma.
Generasjonsprinsippet er gjennomført for å sikre norske forbrukarar rettsvern i forhold til finansiering av offentleg infrastruktur.
Flyttar ein inn i ei kommune og til dømes bur der i 5 år, skal ein rettvis betale 5 delar av kostnadane til kommunale utgifter til vatn, avløp og renovasjon rekna ut frå ein andel beregna på 40 år.
Tar kommunen inn for mykje avgift, må dette betalast tilbake.
Ang. bompengar i til dømes Oslo og Ålesund vert dette generasjonsprinsippet brote fullstendig.
Her er det innbyggjarane og bilistane som skal betale årleg ein skyhøg andel av infrastrukturen som desse kommunane finansierar med bompengar over berre 15 år.
Dette betyr at ein innbyggjar i til dømes Ålesundsområdet må årleg betale 1/15 del av utgifter for tiltak i bypakke Ålesund, tiltak som skal vare i minst 50–80 år.
Her blir belastnings enorm for innbyggjarane i dei 15 åra der det i Ålesund skal takast inn meir enn 3 milliard kr i bompengar, til eit prosjekt på omlag 4 milliard kr.
Dette er brot på generasjonsprinsippet og der varig offentleg infrastruktur blir betalt av nokre få i eit komprimert tidsrom på 15 år, og ikkje minimum levetid for infrastrukturen.
Dette er «røveri av folk flest sin lommebok» og lovheimelen for innkrevjing av bompengar må openbart utfordrast i Stortinget.
